WAŻNE [osobisty kącik]

Aneta · Wysłany: Wto 22:59, 24 Mar 2009 Temat postu:

aha..ale powinna ci postawic 6 xD

patrycja · Wysłany: Wto 23:00, 24 Mar 2009 Temat postu:

też tak sądze xD

Aneta · Wysłany: Wto 23:07, 24 Mar 2009 Temat postu:

powiedz jej xD

patrycja

Przyznali mi wyróżnienie!!!!!

Aneta

woow !!!! gratuluje bardzo !!! zasluzylas

aga.

Graaaatulacje zdolności naszaa.;*

Aneta

ale powinnas wygrac xD

patrycja

no bez przesady;p

Aneta

nie przesadzam xD

patrycja

Zastanawialiście się dlaczego jednych uważamy za przyjaciół a innych nie potrafimy znieść?

Nienawidzę ludzi za to, że kłamią
Nienawidzę ludzi za to, że robią coś wbrew sobie
Nienawidzę ludzi za to, że mówią, że nie chcą się nad sobą użalać a i tak to robią
Nienawidzę ludzi za to, że nawet ktoś z rodziny może okazać się wrogiem
Nienawidzę ludzi za to, że nie każdy może być moim przyjacielem
Nienawidzę ludzi za to, że się niszczą
Nienawidzę ludzi za to, że potrafią zmarnować całe swoje życie
Nienawidzę ludzi za to, że w środku są cudowni, a na zewnątrz to zimne dranie
Nienawidzę ludzi za to, że stwarzają pozory
Nienawidzę ludzi za to, że ukrywają swoje uczucia
Nienawidzę ludzi za to, że potrafią niszczyć życie każdemu z kim się spotkają
Nienawidzę ludzi za to, że tak mało potrafią zrozumieć
Nienawidzę ludzi za to, że nas zostawiają
Nienawidzę ludzi za to, że ranią innych
Nienawidzę ludzi za to, że nie dorośli do tego, aby mieć rodzinę, a mimo to je mają
Nienawidzę ludzi za to, że wymagają za dużo od innych, nie dając nic z siebie
Nienawidzę ludzi za to, że nie chcą stawać się lepszymi osobami
Nienawidzę ludzi za to, że znęcają się nad innymi
Nienawidzę ludzi za to, że wśród niektórych czuje się nieswojo
Nienawidzę ludzi za to, że żyją za wszelką cenę
Nienawidzę ludzi, którzy mają tak niskie wartości jak pieniądze
Nienawidzę ludzi, którzy się ukrywają przed życiem
Nienawidzę ludzi, którzy nie potrafią ponieść kary za zły czyn
Nie rozumiem ludzi, którzy odchodzą bez powodu
Nie rozumiem ludzi, którzy uważają się za lepszych
Nie rozumiem jak można mówić słowa kocham, szanuję, miłość, przyjaźń, zaufanie, kiedy wszystko w środku się wali.
Nie rozumiem jak można nazwać rodziną grupę ludzi, którzy nic do siebie nie czują. Wręcz przeciwnie..
Nie rozumiem dlaczego tak jest.

Czy mam prawo to pisać? Chyba nie… Przecież wszyscy jesteśmy tacy sami. Boimy się zamiast stanąć twarzą w twarz z problemem. Kiedy nam się nie udaje czujemy rozgoryczenie, ból. Są na szczęście ludzie, którzy nawet po dłuższym czasie potrafią przyznać się do błędu. Jedno wiem na pewno. Ludzie się nie zmieniają na dobre, jeżeli są źli. Ludzie mogą się poprawić ale tylko wtedy, kiedy jest na to nadzieja i kiedy tego chcą. Ludzie, którzy niszczą świat swoich najbliższych nigdy się nie zmienią! Bo są zarozumiali i egoistyczni! Nigdy ich nie zrozumiemy i będziemy powtarzać schemat powyżej: Nienawidzę za to, że; nienawidzę tych, którzy; nie rozumiem.

Wierze w to, że jeżeli zły człowiek wiedzie bardzo szczęśliwe życie na ziemi raniąc dookoła wszystkich ludzi włącznie z rodziną dostanie najgorszą karę, wtedy kiedy umrze. Wtedy nie będzie nic.. A on nawet nie będzie wiedział jak bardzo się bać…

by me.

Aneta

masz prawo to pisac,bo to sa Twoje odczucia,uczucia...mamy wiele powodow do nienawisci i niezrozumienia..choc tego pierwszego uczucia nie powinnismy tak naprawde odczuwac...ale niestety chyba czesto nie da sie tego uniknac

patrycja

Dusza. Zainspirowana wierszem „Dusza Pana Cogito”.

Siedząc teraz samotnie, mając mnóstwo czasu na przemyślenia i wnioski, zaczynam wierzyć w to, co kiedyś uważałam za banał. Czego zabrakło, gdy odeszła moja dusza? Zabrakło szczęścia, motywacji do życia. Zabrakło zwykłego uśmiechu. Czym dla mnie jest dusza? Jest pasją, celem w życiu, marzeniem. Dzisiaj wiem, że wróciła! Jest już ze mną i nie pozwolę jej znów odejść. Gdy jest dusza, jest motywacja do tego, aby nawet w najgorszy dzień uśmiechać się, aby w najgorszej sytuacji odnajdywać pozytywne strony, aby wstać rano z myślą „wszystko jest dobrze, nie ma się czym przejmować”. Spotkanie, rozmowa z duszą jest chwilą zapomnienia, szczęścia. Oderwaniem się od szarej, niepokojącej rzeczywistości. Ogarnia mnie spokój i niewymowne szczęście, że wróciła do mnie, znów działając cuda w moim życiu. Tak cudowne jest to, że zawsze mogę do niej uciec, gdy mam problem. To ona pozwala mi zapomnieć choć na chwilę o bólu, jaki czasem zadaje życie. Moja dusza daje mi także mobilizację do tego, aby działać, rozwijać się, pokonywać strach i lęki. Nie wyobrażam sobie, aby znów mogło jej zabraknąć. Gdy jest blisko, wiem że mogę zawsze na nią liczyć i nigdy nie odmówi mi pomocy. Jest uzależnieniem, od którego ciężko się uwolnić, bądź zapomnieć. Dlatego tak mi jej brakowało. Teraz jest blisko. Mam ją w zasięgu ręki, a jednak tak daleko. Zawsze pozostanie dla mnie ucieczką od problemów, ale także tajemniczą i trudną drogą do szczęścia i spełnienia. Jednak człowiek bez duszy jest nikim.

hmm.. daawno nie pisałam tutaj. to jest moja praca na polski. ten kto przeczytał wiersz "Dusza Pana Cogito" zrozumie napewno;)

Aneta

jak zawsze pieknie Pati :* i madrze Wesoly

maciek

uśmiech to piękna cecha Wesoly

trzeba uważać aby go nie stracić Wesoly

Katie